De rekenrente bij pensioenfondsen lijkt van de baan. Althans als we de berichtgeving in de media mogen geloven. Ik ben er direct een warme voorstander van. Vorig jaar werden de verplichtingen van pensioenfondsen bepaald op minder dan 1%. De vermogensstijging was echter 18%, dan is het een pensioenkorting, of niet indexeren bijna niet meer uit te leggen.
Vijf jaar geleden bepleitte ik om de rekenrente deels te laten bepalen door rekening te houden met beleggingsrendementen. Ik werd voor onverantwoorde visionair versleten. Kennelijk is minister Koolmees nu tot dezelfde conclusie gekomen. Het spreekt voor zich dat ik blij ben met de ondersteuning van mijn visie. Ik kan weer over straat.
Waar leidt dit allemaal toe?
De rekenrente is bij de onderhandelingen over het pensioenakkoord te vuur en te zwaard verdedigd. De pensioengarantie was heilig, maar is nu opeens niet een beetje losgelaten, maar helemaal weg. Ik vind het goed verdedigbaar, maar als objectieve waarnemer vind ik het wel een hele grote move. Als ik dat 5 jaar geleden had gezegd, was ik als onverantwoorde visionair zelfs opgesloten – en terecht. Maar de wereld verandert en eerlijk gezegd vind ik het van minister Koolmees een briljante move. Afwachten wat de achterban bij de vakbonden ervan vindt. Ik durf er mijn visie publiekelijk niet meer over uit te spreken.
“Naast de rekenrente is het afschaffen van de doorsneepremie een ander groot knelpunt bij het pensioenakkoord.”
Het probleem hiervan zit in de compensatie die nodig is voor oudere werknemers. Het wachten is nu op de volgende briljante move. Wellicht het afschaffen van oudere werknemers, dan is ook dat punt van tafel. Dan hebben we ook geen pensioenakkoord meer nodig, dus kunnen we dat ook afschaffen. Ik waag het toch nog een keer, ik voorspel: Het pensioenakkoord gaat niet door!
