Kostenbeheersing is iets wat in de genen van elke ondernemer moet zitten. Daarom is het ook een belangrijk argument om bij de keuze voor een pensioensysteem te letten op kostenbeheersing. In de praktijk hoor ik vaak dat dit de reden is voor ondernemingen om te kiezen voor een beschikbare premieregeling. De vraag die ik in deze column wil beantwoorden, is of dit argument moet leiden tot het uitsluiten van andere pensioensystemen.
Eindloonregelingen komen nauwelijks nog voor, dus die laat ik buiten beschouwing. Naast beschikbare premieregelingen komen middelloonregelingen voor. Ook is er een mogelijkheid is om een kapitaaltoezegging te doen, doch dit komt nauwelijks voor. Deze laat ik dan ook buiten beschouwing.
Risico’s van pensioensystemen
Een beschikbare premieregeling is inderdaad beheersbaar wat betreft de kosten. U zegt een premie toe en daar blijft het bij. De werknemer loopt hierbij het risico dat te zijner tijd blijkt dat de levensverwachting is toegenomen, het rendement tot de pensioendatum is tegengevallen, of de rente lager is dan werd verwacht. Bij een middelloonregeling liggen deze risico’s bij de verzekeraar. In dat geval kan het natuurlijk gebeuren dat een verzekeraar zijn tarieven aanpast als deze risico’s tegenvallen. Zo zien we in de praktijk dat verzekeraars het tarief voor middelloonregelingen bijstellen op basis van de huidige rentestand. Dit leidt hier en daar tot bijzonder forse stijging van de premie. Zo op het oog lijkt het dan ook, dat kostenbeheersing bij middelloonregelingen minder goed mogelijk is.
Hoe groot is dit risico daadwerkelijk? Als een pensioencontract vijf jaar geleden is afgesloten en nu expireert, is sprake van een premiestijging van tussen 50 en 100 procent. Op deze manier klinkt dat als een forse stijging. In het perspectief van de totale loonsom is het echter een geringe stijging van de loonkosten. Soms is deze al op te vangen door bijvoorbeeld een paar jaar de salarisstijging te matigen.
Maximum bijdrage
Een minder vaak toegepaste, maar beslist wel eerlijke afspraak zou ook kunnen zijn dat de werkgever een maximum bijdrage aan de premie afspreekt. Bijvoorbeeld dat de pensioenpremie op collectief niveau niet meer mag bedragen dan een X percentage van de collectieve loonsom. Het vergt een goede vastlegging, maar mogelijk is het beslist. Op die wijze zijn de risico’s te delen. De werknemer heeft de garantie op een bepaald pensioen. Hij loopt hierbij alleen nog het risico dat in de toekomst zijn jaarlijkse opbouw wordt bijgesteld. De werkgever heeft hierdoor zijn risico op onverwachte stijging van de loonkosten beperkt.
Kostenbeheersing maakt het dus niet noodzakelijk voor een bepaald pensioensysteem te kiezen. Dit is zowel bij beschikbare premieregelingen als middelloonregelingen te bewerkstelligen.
Lees ook: Welk pensioensysteem kiest u en waarom?
Is flexibiliteit een reden om een pensioensysteem te kiezen?
